Wujaszek Wania

Antoni Czechow, reż. Jerzy Jarocki, Teatr Polski we Wrocławiu

Anna Schiller, Wprost

Helenę przywykło się widzieć jako niezbyt mądrą potencjalną trzpiotkę (jak rzekłby Czechow), szukającą oparcia w mądrości starszego mężczyzny. W interpretacji Haliny Skoczyńskiej jest ona nadwrażliwą piękną kobietą, pełną niepokoju i miłości. (...) I zupełnie nie skorą do romansów.

M. Wojciechowska, Słowo Polskie

Helena to kobieta znużona życiem, nieszczęśliwa w małżeństwie ze starszym od siebie naukowcem. To w niej kochają się Wujaszek Wania i Michał Astrow. Każdy jej gest, każde spojrzenie skierowane w ich stronę, nasiąknięte jest kokieterią. W jednej ze scen zachowuje się jak mała dziewczynka, kiedy buja się na huśtawce, jednocześnie wypowiadając dojrzałe i poważne sformułowania dotyczące relacji między ludźmi.

Jan Bończa-Szabłowski, Rzeczpospolita

Helena w wykonaniu Haliny Skoczyńskiej jest kobietą, którą pod powłoką pewnej egzaltacji i chłodu skrywa wielkie namiętności. Wie, że w opinii innych jako kobieta najlepsze lata ma już za sobą. Do końca jednak nie chce pogodzić się z myślą, że przegrała swe życie „tak głupio i tak bez sensu”.