Przypadek Klary 

Dea Loher, reż. Magda Łazarkiewicz, Teatr Telewizji

Agnieszka Fryz-Więcek, Didaskalia

Właściwy klucz do postaci Elżbiety  znalazła Halina Skoczyńska. Aktorka jednocześnie gra postać oraz czule i uważnie przygląda jej się z boku. Wygłaszana w kościele tyrada o cieniach  życia  nauczycielki-emerytki to idealna w proporcjach  mieszanina tłumionego rozdrażnienia beznadziejnością sytuacji i inteligentnej kpiny z własnej osoby. Prawdziwym popisem jest ryzykowna, naszpikowana banalną metaforyka scena zerwania z Tomaszem. Opowiadając o podarowanym przez niewiernego kochanka niezniszczalnym, sztucznym sercu (z plietylolateksu), aktorka idealnie balansuje na granicy brawury i ironicznego dystansu, nigdy nie zsuwając się wyraźnie na żadną stronę, co sprawia, że pełna uczuciowej ekspresji scena nie razi patosem, lecz autentycznie wzrusza. Gotrfryd i Elżbieta to zdecydowanie najlepsze role spektaklu, postaci, których egzystencjalne dramaty, chociaż banalne i powtarzalne od początku świata, nie pozwalają się zbyt wzruszeniem ramion i prześmiewczym komentarzem.