Król umiera, czyli Ceremonie

Eugene Ionesco, reż. Jerzy Grzegorzewski, Teatr Polski we Wrocławiu

Rafał Węgrzyniak, Didaskalia

Pojawia się porównanie Skoczyńskiej (Królowa Małgorzata) z Iga Mayr, grająca Julię (...) zarysowane groteskowo mają wewnętrzny dramatyzm. Stara służąca pokorna i prostoduszna oraz odtrącona żona dumna i nie ugięta pomagają Berengerowi przejść na drugą stronę pokonać lek i przezwyciężyć uczucie osamotnienia. Obie aktorki grają w sposób stonowany i wyciszony, z drobnymi elementami komizmu, co czyni sceny tym bardziej poruszającymi.

 Marta Sztainer, Słowo Polskie

Samotny, długi monolog Królowej, w którego słowach dokonuje się śmierć króla. Jej spokojny ton w zestawieniu z obrazem agonii, którą widz może już tylko sobie wyobrażać, buduje niezwykły efekt sceniczny. Nieczęsto zdarzają się takie monologi, jaki zaprezentowała Halina Skoczyńska. Chciałoby się powiedzieć – monolog gwiazdorski.

Ireneusz Guszpit, Didaskalia

Najlepszy aktorsko fragment spektaklu, to ostatni monolog Małgorzaty, granej przez Halinę Skoczyńską. Bardzo precyzyjnie wykonany, z pauzami, zawieszeniami głosu (...)  Majstersztyk.